Perły ze sterty. 2.

Zachęcony recenzjami i głosami, tu i ówdzie, obejrzałem w końcu „Incepcję” . Po obejrzeniu aż chciało mi się zaśpiewać „ale to już było...” Muszę przyznać, że w tym roku filmowym mieliśmy same powtórki z rozrywki. Najpierw „Awatar” jak dawniejszy „Titanic” karmił nas łzawą historią z tą tylko różnicą, że ten ostatni zrobiony został w trzy D (cokolwiek to oznacza;). Teraz „Incepcja” przenosi nas niczym stary „Matrix” w świat nie do końca realny. Poza tym pomysł zaszczepienia idei i to nie w pojedynczym człowieku ale całych masach ludzi jest stary, jak stara jest ludzkość. Biorąc pod uwagę historię świata nawet niezbyt odległą, to wydaje się nawet prosty w realizacji (dlaczego prosty to wyjaśnię kiedyś przy okazji posta politycznego;). I wcale nie trzeba wykorzystywać do tego celu naszych snów ani podświadomości. O ile „Awatara” oglądało się o niebo lepiej niż długiego „Titanica” (trzy D i takie tam), o tyle odrzucając z „Incepcji” dłużyzny i początkowy zbyt czytelny wykład dla tępych kinowych popcornów o zasadach tzw. incepcji, ogląda się ten film z równym napięciem co wspomniany „Matrix”.

Nie czuję się rozczarowany filmem, na tle hollywodzkich produkcji w tym roku, to film naprawdę dobry, świetnie zrealizowany, trzymający w napięciu i nie dający ostatecznej odpowiedzi. Gra aktorska daje radę (chociaż Leonard Dicaprio mi „nie leży”). Świetna muzyka Hansa Zimmera. Wizualnie film atrakcyjny, szczególnie do zapamiętania sceny podczas braku grawitacji. Pierwsza myśl po obejrzeniu filmu była niestety nie najlepsza, mianowicie zaliczyłem ten film, do tych które udają mądrzejsze niż w rzeczywistości są. Moim zdaniem, nie da się już tego ukryć przy następnych częściach a pewien jestem, że będą. Polecam, szczególnie dla lubiących SF;)