Się zacząłem.

Pełna gęba księżyca rozświetla kolejną z rzędu noc a jak wiadomo w takiej pełni, bezsenność do człowieka przychodzi. Niczym wilkołak wbija się w tętnicę zatruwając krwioobieg myślami. W przededniu przyjęcia kolejnego krzyżyka na kark, myśli jakby bardziej nie dają zasnąć.

Jestem mistrzem świata w zaczynaniu. Cały zeszyt mojego życia jak dotąd zapisany jest pięknymi rozpoczęciami, nieustannym odkrywaniem nowego i pokorą adaptacji tego co wokół.

Trochę cholera mnie bierze, bo tęskno mi do napisania pięknego zakończenia. A tymczasem czterdziestka tuż, tuż i przede mną znowu rozpoczęte ciekawe nieznane.

Po pierwsze - zakochuję się w swoim nowym mieście;

po drugie – poznaję swoją nieznaną dotąd rodzinę;

po trzecie – zaczynam wspólne życie ze swoją ukochaną;

Z „po trzecim” wiążę najwięcej nadziei, że uda mi się napisać w zeszyciku trochę więcej, niźli jedynie rozpoczęcie;)))

P.S.

Po czwarte – zaczynam znowu rysować ale jakby na nowo, bo koncepcja nowa zakwitła;

po piąte – zaczynam już systematycznie krzątać się na blogu.

A na zdjęciu rzeźba w parku miejskim, którą bardzo polubiłem.